..... het eind

Dit is de laatste week van mijn vierde jaar. Gisteren was de laatste vrijdag en dit is mijn laatste blog. Ik voel geen triest, ik voel geen opluchting. Ik heb maar nog duizend verplichten en misschien nog een jaar van master studie. Maar wat mijn colleges betreft is dat dat. Hopelijk. Ik heb examens en net pas dat periode zal het een echt eind komen. Tot dan moet ik nog leren en lezen.

Ik zal sommigen missen, sommigen niet. En dat geldt voor iedereen. In ieder geval had ik een mooie tijd met mijn collega's en op mijn faculteit gehad. Examenperiode is dichtbij en daarmee ook vakantie en ontspanning. En ik geloof net pas dat periode komen de echte verplichten voor. Maar tot dan.....is er nog tijd :)

Duizend ideeen gaan mijn hoofd door. Ik denk over liefde, verplichten, vertrouw, relaties, kunst, televisie, series en films, boeken enz. En ik wil over iets schrijven maar ik ben zo moe. Ik ben slaperig de hele dag, vanaf 's morgens tot nu toe. En ik heb een idee maar ik ben machteloos om iets erover te schrijven. Ik kijk naar mijn bed en nu is het de enige ding waar ik wil naartoe gaan. De slechtste ding is dat dat ik voor Heidi haar test moet leren. Morgen is een test. Morgens 's morgens. Jej voor mij . . . . . 
Ik ga studeren en dan slapen. Dag!

Onze films

Ik heb weinig Servische drama en triller films bekeken. of beter: ik heb veel Servische drama en triller films bekeken maar alleen tot het half. Ik heb daar geen echte reden voor. Ik vind sommige van onze films moeizaam en de thema's zijn altijd , over oorlog, dood, moord, ze zijn vol van bloed en geweld. Ze zijn zo realistisch en elk thema dat er zich in bevindt, is 100 % mogelijk in het echte leven. Nog beter, dat thema gebeurt wel in het echte leven.  Dat deel vind ik volmaakt, hoe realistischer, hoe beter. Onze producenten hebben geen probleem om de waarheid op de scherm te plaatsen. Mensen krijgen de inzicht in sommige dingen die ze niet wisten, bv. hoe functioneert het hoofd van een moordenaar of hoe functioneer dingen in een criminele groep.

Ik weet niet waarom, misschien is het een soort van het weggaan van de waarheid, maar als het over moeizame thema's gaat, kijk ik liever naar Amerikaanse films... Onze zijn  te realistisch, en hun zijn altijd vol van drama en dan weet je onmiddellijk dat het niet echt zo is. 

Maar ik vind onze komische films perfect. Amerikaanse zijn  ook grappig maar opnieuw dramatisch... in hemelsnaam. Onze zijn  realistisch, ze gaan over thema's die elke dag gebeuren, over mensen en hun nadelen maar op een grappige, naive manier die niets maar grappig en interessant kan zijn. Mrtav 'ladan, Lajanje na zvezde, Balkanski špijun zijn bv. prachtige films die altijd grappig zal zijn.

Saaie mensen

Ik was 's morgens op de markt geweest, dus in Mirijevo, en op elke hoek waren mensen uit verschillende partijen die gewone mensen, duidelijk, besluipen. Ze wachten in stilte en dan komen ze onverwacht tegen jou en ze vragen je of je voor hun partij wil stemmen, of alleen of je jouw handtekening op de papier wil zetten. Bah.... ik weet dat dat hun baan is maar in hemelsnaam.... dat vind ik irritant. 

Iedereen heeft iets slims te zeggen, iedereens ideeën zijn het best, maar niemand doet iets goeds. Het is zo makkelijk woorden uit te spreken maar als men iets moet doen dan is iedereen dom en onbekwaam. Als ik al de prospecten voor partijen lees, is alles zo perfect: meer werkplaatsen, betere toekomst voor jonge mensen etc. Een ding is duidelijk-niemands toekomst is zeker. En dat is iets wat niemand uitspreekt. 

En nog een ding gebeurde 's morgens. Een man met kaartjes voor kinderen zonder huis kwam tegen me en hij wilde .... geld. De wereld van vandaag is zo paradoxaal. Maar ik moet zeggen dat die mensen helemaal niet dom zijn, saai wel, maar dom niet. Ze kwamen op de markt waar iedereen geld zeker heeft en waar meestal oude mensen zijn die de goede tijd van Tito nog herinneren en daarom zullen ze hun handtekening op elke plaat zetten.

Foto's

In de tijd van computers en digitalisering zijn de niet-digitale dingen ouderwets geworden. Maar is dat echt zo goed? Er zijn vandaag de dag allerlei soorten computers, en dat is fantastisch. Op die computers staat alles, van foto's met vrinden tot de belangrijkste dingen voor een man, documenten, programs, baan-dingen enz. Niemand kan zonder een computer leven.

Maar ik zal op foto's  blijven staan. Volgens mij zijn de foto's die gemaakt zijn mooier dan die op de computers. Natuurlijk, als je een foto wil hebben dan ga je naar de foto winkel en je maakt een. Maar vroeger, dus, veel jaren geleden bestonden computers niet en toen bestond alleen camera's en foto's die gemaakt kunnen worden. En die mensen van toen leefden heel mooi, ja, met zo'n foto's en zonder computers.

Ik heb veel foto's op mijn computer, en dat is alles in orde... maar hoe dan ook vind ik mooier als ik mijn foto album neem, en dan kan ik mijn foto's raken. 

?

Dat is een soort regel dat mannen regelmatig viezer dan vrouwen zijn. Dus ze maken hun kamer schoon niet, ze leveren hun kleren achter ze. Op de vloer. Ze leveren hun schoenen in het midden van de kamer, zodat je zeker over ze zal strompelen. Maar... is dat echt een regel? Dat ze regelmatig altijd vies zijn?

Ik weet zeker dat mannen die netjes houden bestaan wel. En het feit dat veel vrouwen heel, maar heeeeel vies kunnen zijn, kan helemaal niet verwaarloosd zijn. Ik moet toegeven dat mijn kamer soms (inderdaad zelden, maar dat gebeurt wel) vuiler dan andere dagen is. Maar dat is tijdens examenperiode bv. Dan lijkt mijn kamer alsof een bom er is gevallen. Kleren op het bed tijdens de dag, kleren op de tafel tijdens de nacht. Maar, ik maak heel spoedig mijn kamer opnieuw schoon. Ik kan niet in die omgeving slapen of studeren. 

Dus ik begrijp helemaal niet mensen, dus zowel mannen als vrouwen die bv. hun kamer niet schoonmaken. Hoe kunnen ze in een chaos leven/wonen/studeren/slapen? Dat is hun ruimte in het huis. Het kan helemaal niet waar zijn dat mensen zich beter voelen in een vuile dan in een schone ruimte.

iNSPIRATIE

Waar kan men inspiratie vinden? 

Momenteel heb ik een groot probleem met de inspirtaie over mijn thema voor deze blog. Eigenlijk ben ik in het grote drukte en mijn hersenen zijn in de stad, op het huiswerk en op de andere verplichten die me aan het wachten zijn. Daarom heb ik geen tijd om te zitten, te denken, te ontspannen, te schrijven. Een isnpirate te vinden. Geen tijd!!! Alert, alert. 

Ik ben de hele dag in een soort van ruzie, in mijn hoofd, want ik heb nog duizend dingen tot het eind van de dag te beeindigen en ik heb de hele tijd een gevoel dat ik er geen tijd voor zou hebben. Natuurlijk, aan het einde van de dag zie ik wel dat ik zonder reden alles snel gedaan heb. Maar dat verandert het feit niet dat ik nog geen inspiratie voor deze blog heb gevonden. 

Daarom schreef ik deze domheid over een inspiratie die verdwijnen is en vandaag zal ze niet terugkomen.

Ik drink koffie. Ik schrijf blog. Ik denk aan mijn presentatie die ik vanavond bij Ignace met Olja, Suzana en Nemanja zal doen. Ik heb er geen wens in. Dat is tegelijkertijd niet zo interessant, want de dag is zo mooi dat ik heb alleen een wens, buiten te zijn. Ik zal dat doen, binnen enkele minuutjes, alleen dit blog te schrijven. En dan ik ga uit, van de zon te genieten. He, ik misde het zoveel. Nu is het hier en alles is kleurrijk opnieuw. Mensen, druk, bomen, ik... Alles! Zon maakt mensen blij.

.

Hebben jullie de liefste letter of het liefste nummer? Een iemand heeft me die vraag enkele dagen geleden gesteld, en ik had  een antwoord op het nummer, dat is vier. Maar op de vraag de liefste letter... was ik een beetje in de waar, ik heb nooit gedacht over mijn liefste letter. De letter J is mooi, het is mijn letter, ja, maar het is niet de liefst. Ik hou van de letter E, ik weet het niet waarom, al de woorden die op deze letter beginnen, zijn een beetje raar voor mij, eigenaardig, maar mooi. En dat geldt zowel voor het Nederlandse als voor het Servische woorden die op letter E beginnen. Maar ik heb geen liefste letter. 

Inderdaad zijn er veel mooie woorden die op letter M beginnen. Dus misschien zou dat de mooiste letter zijn... Misschien en de liefste....

Familie

Vandaag moest ik een verplicht annuleren wegens mijn broer. Eigenlijk moest ik met hem naar het ziekenhuis gaan omdat hij zijn been, respectievelijk zijn knie geschaad heeft. Hij moet met kurken gaan, dus hij kon niet alleen, maar ik moest met hem gaan. En er was niemand meer wie met hem zou kunnen gaan. 

Maar de man aan wie ik de afspraak heb afgezegd werd boos. Ik heb, inderdaad vier uur voor de afspraak opgegeven maar het was niet zo'n belangrijke afspraak, we konen morgen zien. En de reden waarom ik het afgezegd heb was belangrijk. Mijn broer is mijn familie en ik zal alles wegens hem afhaken. Oké, niet alles, maar de omstandigheden van vandaag waren iets bijzonders en ik vind geen reden waarom iemand daarvoor boos zou worden. Dat is een beetje ongewoons voor mij. Ik kon niet veronderstellen dat mijn broer zijn been zal schaden. Dus ik zie geen reden om boos te worden. Een beetje begripsvermogen zal geen schaden maken, he...?

Filmverslaving?

Ik kon vroeger niet begrijpen waarom mensen zoveel van naar de tv series, films en uitzendingen houden te kijken. Dat ze zijn eigenlijk in staat dat ze meer dan drie uur voor tv/computer zitten en naar iets kijken. Ik dacht, hoe kunnen ze dat nu? Zijn ze niet vervelend? Oké, films/series zijn interessant, grappig, ze hebben boodschap, ze behoren tot een algemeen onderwijs. Dat is alles prachtig, maar elke dag, drie en meer uur voor tv/computer te zitten en naar iets te kijken vond ik een beetje bijzonders. Dan wordt tv-kijken een soort gewoonte en de echte pracht is verloren. Dat dacht ik....

Maar, ik heb me, een beetje (!), aangepast aan diegene die dat wel doen toen we deze korte vakantie hadden (wegens sneeuw en koud weer) en ik keek naar zoveel films, vooral komedies, en ik heb een soort pracht gevonden... Ik heb echt van mijn vakantie genoten en ik heb me ontspand. Voor computer, toch, maar onder warme deken in mijn kamer. 

Wanneer het slechte weer echter gestopt is, kon ik niet meer naar de films kijken. Ik ben vervelend. Het was interessant toen ik niks  te doen had. Toch, begrijp ik nu mensen die veel tijd in het kijken van films doorbrengen, maar ik ben niet een van hen omdat ik heel spoedig vervelend wordt. Maar, ja, iedereen heeft hun eigen visie van het doorbrengen van zijn tijd.

Copy. Paste.

"Ik voel me alsof ik tussen twee wereld ben. Ik voel me vreemd... zonder inspiratie, zonder motivatie, zonder innerlijke motivatie, eigenlijk. 

Ik voel me.... leeg. Zonder emoties. 

Ik ben moe. 

Depressief. 

Nerveus! 

Dat maakt me nog nerveuzer. 

Dat maakt me boos. 

En dat is de oorzaak van mijn slechte stemming. 

Hulpmiddelen voor betere stemming: Ik ga wandelen. Help het niet.

Ik kijk naar een (goede?) film. Help het niet. 

Ik begon met een (goed?) boek te lezen. Help het niet. 

Er is geen hulp voor mij. 

Wanhoop!!! 

Huil. 

Stilte. 

Nieuwe dag. 

Wat meer te schrijven, het is al makkelijker alleen... Copy. Paste.

."

 

Deze sneeuw is saai. -_-

Ik heb geen wens om 's morgens op te staan. Elke keer als ik mijn ogen open doe, zie ik deze witte scheiße en dat maakt me boos/depresief/triest. Het is zelfs niet gezellig. Geen knusheid, geen warmte, geen mooiheid. Het is zelfs niet meer romantisch. Alleen koudheid en witheid. Wind, sneeuw. -_- Bah.

Als ik naar de winkel moet gaan, is dat een dood voor mij. Vijf lagen kleren, lange kousen, korte kousen, nog kousen, schoenen voor sneeuw, sjaal, handschoenen, hoed, jas.... Bah, ik heb geen wens meer uit te gaan. 

Ik heb altijd een wens iets te doen. Altijd. Maar deze week is die wens verdwijnen. Ik wil mijn wens om alles te doen terug. Ik wil dat deze sneeuw weggaat. Hij is saai en helemaal niet interssant. Ik wil zomer en zon. Is dat te veel??

Teleurstelling. Is herstel mogelijk?

Als men aan al de mensen in zijn leven denkt, goede mensen, slechte mensen en die die echt neutraal zijn, beseft hij dat er veel teleurstelling in waren. Van al de kanten. Maar als een slechte persoon men pijn doet, is het herstelbaar. Als een neutrale persoon dat doet, is dat neutraal, nee? Die mensen komen leven binnen en gaan uit, en dat is hoe het zou moeten zijn.

Dat, wat echt moeilijk is, is het moment wanneer men beseft dat een goede persoon, die belangrijk voor hem was, een teleurstelling heeft veroorzaakt. De wereld van hem is op dat moment zwart en moeizaam en dat is zeker pijnlijk. 

Is het mogelijk na dat moment opnieuw een normaal verhouding met die persoon te hebben? Kan men zonder treurige gevoelens in die relatie opnieuw binnen te gaan? Gevoelens aan de kant te zetten? Lachen met die persoon alsof nooit niets is gebeurt? Dus, die persoon (hij/zij) was een vriend, een goede vriend van hem, en nu... is het alles af? Bestaat er een oplossing, een machine die men alles vergeet maakt? Of is de tijd de enige en de beste vriend in die situatie? Is de devies vergeet en vergeef ooit in zo'n situatie mogelijk?