Deze sneeuw is saai. -_-

Ik heb geen wens om 's morgens op te staan. Elke keer als ik mijn ogen open doe, zie ik deze witte scheiße en dat maakt me boos/depresief/triest. Het is zelfs niet gezellig. Geen knusheid, geen warmte, geen mooiheid. Het is zelfs niet meer romantisch. Alleen koudheid en witheid. Wind, sneeuw. -_- Bah.

Als ik naar de winkel moet gaan, is dat een dood voor mij. Vijf lagen kleren, lange kousen, korte kousen, nog kousen, schoenen voor sneeuw, sjaal, handschoenen, hoed, jas.... Bah, ik heb geen wens meer uit te gaan. 

Ik heb altijd een wens iets te doen. Altijd. Maar deze week is die wens verdwijnen. Ik wil mijn wens om alles te doen terug. Ik wil dat deze sneeuw weggaat. Hij is saai en helemaal niet interssant. Ik wil zomer en zon. Is dat te veel??