(...)

(...)" Je bent gegaan en ik weet niet wanneer ik je opnieuw zal zien. Dat is tegelijkertijd zo triest en zo moeilijk, maar dat ropet ook een hoop wakker en daarom geloof ik dat ik je opnieuw ergens zal zien. Misschien in mijn dromen. Misschien niet. Daar ligt, ik geloof, het doel van ons bestaan: in het feit dat we op een bepaald moment op een bepaalde plek samen zullen zijn. Je zal op een kant van de straat staan, ik op de andere. Je zal naar me kijken,, ik naar jou. En we zullen tegen elkaar beginnen te gaan en alles zal stoppen: tijd, mensen, zon, auto's, vogels... maar we niet. We zullen gaan, lopen, rennen. En uiteindelijk zullen we omarmen en ons leven zal opnieuw beginnen. Ik wacht op dat moment. Ik wacht ongeduldig op dat moment. Ik weet dat dat geen droom zal zijn omdat onze lot is dat we samen zijn. In de realiteit." (...)