Ik kan niet meer schrijven

Ik heb echt, maar echt een periode van totale rust en ontspanning nodig. Deze semester was, ik weet niet waarom, heel moeilijk voor mij. Ik kon niet op tijd veel dingen  beeindigen, ik had te veel verplichten, zowel prive als op de faculteit en dat alles samen was een.... bam...een ramp... Nog een week en dan een paar dagen van rust. Jupi! Ik heb het eigenlijk echt nodig. Ik ben moe van denken, kijken, luisteren. Ik wil niet "alleen slapen" , maar ik wil wel "alleen van faculteit rusten". En voor examensperiode voorbereiden. En voor februari ook, maar zonder huiswerken. Dus ik ben heel blij dat mijn wintervakantie spoedig zal beginnen. 

Ik mis mijn vriendin.... Ze is nu in Roma, al vier maanden. Ik hoor met haar, niet elke dag, maar ik hoor met haar, via Skype, via sms... maar dat is eigenlijk niet genoeg. Ik mis haar, ik wilde haar omarmen, kussen... met haar oog in oog praten, en niet via scherm. 

Scherm is zowel mijn vijand als mijn vriend. 

Ik vind deze communicatie via computer dom, maar nu is het enige oplossing.. 

Maar ze komt spoedig in Belgrado. Ik kan niet wachten, ze zal hier alleen enkele dagen blijven en dan gaat ze opnieuw  naar Roma terug. En dan opnieuw enkele maanden zonder haar. Het leven is soms een echte hoer. 

Het zou heel mooi zijn als een teleport zou bestaan en dan zou ik naar Roma, wanneer ik dat wil, kunnen gaan. Denk zich die macht in: ga een teleport binnen en dan ga waarnaar je wil gaan. Prachtig!  

Ik schrijf de hele morgen deze opdracht bij Morries door en het maakt me heel boos. Ik weet niet wat te schrijven.... Ik heb zoveel situaties die perfect bij deze opdracht zouden passen: mijn vroegere blog, domme mensen in de bus die met jou praten, dan: mensen die afval op de straat gooien, verder: ik en mijne prachtige ervaring bij dokters, verder: onze faculteit, onze zgn. "vrienden", die op de eerste hoek een mes in je rug zouden zetten enz. Zal ik  een trieste, gelukkige, ironischse stijl gebruiken of misschien zal ik BOOS zijn??? Maar ik moet op nog zoveel dingen opletten: behalve het thema van mijn pathos, nog bijzin, bijzin, bijzin, uitdrukkingen met dieren, metaforen, bijzin, bijzin, bijzin, e-m, spelling enz. 

En dan herinner me : Vrijdag!!! Blog!!!! 

Verdorie.

 

(...)

(...)" Je bent gegaan en ik weet niet wanneer ik je opnieuw zal zien. Dat is tegelijkertijd zo triest en zo moeilijk, maar dat ropet ook een hoop wakker en daarom geloof ik dat ik je opnieuw ergens zal zien. Misschien in mijn dromen. Misschien niet. Daar ligt, ik geloof, het doel van ons bestaan: in het feit dat we op een bepaald moment op een bepaalde plek samen zullen zijn. Je zal op een kant van de straat staan, ik op de andere. Je zal naar me kijken,, ik naar jou. En we zullen tegen elkaar beginnen te gaan en alles zal stoppen: tijd, mensen, zon, auto's, vogels... maar we niet. We zullen gaan, lopen, rennen. En uiteindelijk zullen we omarmen en ons leven zal opnieuw beginnen. Ik wacht op dat moment. Ik wacht ongeduldig op dat moment. Ik weet dat dat geen droom zal zijn omdat onze lot is dat we samen zijn. In de realiteit." (...)

:S

Dit is een katastrofa. Ik kan niet ademen, mijn neus vloeit, vloeit, vloeit.... de hele nacht en de hele dag door. Ik voel me alsof een vrachtwagen over me ging. Katastrofa, zeg ik. Ik drink Fervex en C-vitamine en ik drink thee en mijn hoofd doet pijn... bah. Ik haat deze koude dagen wanneer zo makkelijk is om een verkouding te krijgen. Domme koude dagen. Ik heb alleen een wens - slapen! Mijn bed belt me elk minuutje - kom. lig. slaap. .... Maar ik kan niet omdat ik huiwerekn heb... en daarom moet ik wakker blijven en momenteel is dat heel moeilijk voor mij. 

Ja.. Ik heb mijn ziel lichter gemaakt en nu ga ik... om hetzelfde met mijn neus te doen... jupiii....

Lessen 's avonds...

Elke donderdag 's avonds heb ik de les uit Spaans. Drie uur... ah...  Mijn keuzevak.

Ik begrijp het niet waarom een les zo laat moet zijn? Ik had 's morgens lessen, dat is in orde volgens mij... En als we ook 's middags lessen  hebben, is dat ook in orde. Maar 's avonds... bah. 

Van half zeven tot kwartier voor tien... te veel. Mijn concentratie is rond acht uur af, ik ben na acht uur voor niks. 

Vanavond moet ik twee verbinden lessen uit Spaans volgen. Ik hou van lessen uit Spaans, daarom kreeg ik die lessen natuurlijk, maar ik denk dat alles wat na acht uur is, te laat is. Ik heb een grote pauze tussen mijn lessan 's morgens en lessen 's avonds. Natuurlijk kan ik tijdens die pauze mijn huiswerk afdoen  en een beetje ontspannen, maar wanneer ik naar de les ga, ben ik moe en ben ik niet 100% in stemming om een les zo laat te volgen. Het zou mooier zijn als ik  die lessen een beetje vroeger zou hebben. En dan werk alles tot acht uur af. 

-E. Š'a ima (novo)? -Evo...

Ik weet niet of jullie dat doen, maar ik doe het wel - luister naar de miziek in de bus. In de laaste tijd luister ik eigenlijk naar de radio, maar dat is dezelfde. 

Ja... ik weet niet voor jullie, maar die tijd in de bus is mijn tijd, wanneer ik alleen ben, wanneer ik met niemand praat, wanneer ik door het raam kijk en niemand en niks me interseert. Dus, ik begrijp mensen (die ik niet zo goed ken of die met wie ik niet zo dichtbij ben) die me in die actie onderbreken niet. Waarom doen ze zo? Als je iemand in de bus ziet, wuiv je aan hem en kom niet te praten. In hemelsnaam! Waarover zullen jullie praten? huh? Over "wat is er ean de hand?" Voor die mensen niks. "Is er iets nieuws bij me?" Voor je - nee. Het rijden in de bus is te lang voor dat soort gesprek, hoor.

Collega's van de faculteit of vrienden die je voor eeuwen niet gezien hebt zijn iets anders. Met hen kan je wel over iets praten. 

Maar met die "bus mensen" die je honderd keer vragen - Is er iets nieuws? en die je nooit in je leven ziet, behalve in de bus.... ja...  een glimlach of een wuiv is genoeg.

Koffie :D

Ik hou van koffie! Heel, heel veel. Natuurlijk praat ik over zwarte koffie. Zwarte koffie is een prachtige ding, hoor!

Maar 's morgens kon ik geen koffie drinken. Helaas, ik had er geen tijd voor. Ik moest vroeg voor mijn les met Heidi opstaan, maar ik deed dat niet en daarom had ik geen tijd voor morgenkoffie. Natuurlijk had ik grote hoodpijn en was ik een beetje nerveus. Ik kan 's morgens wel zonder koffie functioneren, maar ik hou meer van als ik koffie drinkt. Na de les ben ik met mijn vriendin naar cafe gegaan en daar heb ik uiteindelijk koffie gedronken. Na voelde ik me heel heel beter en was ik ontspannend.   

Maar ik hou ook van koffie 's middags. Na de lunch is koffie zoooo lekker, volgens mij. 

Bijvoorbeeld nu, ik heb gegeten en nu schrijf ik deze blog en geniet van koffie! 

Tandarts :s

Ik hou niet van tandarts. Ik haat hem niet, maar ik hou ook niet van hem. Hij is heel, heel slechte man. Hij doet me pijn en hij maakt me triest. Als ik naar de tandarts moet gaan,  is dat een katastrofa voor mij. Ja, ik weet dat als ik mooie tanden wil hebben, moet ik naar de tandarts gaan. Maar voor mij is dat heel moeilijke ding, hoor. Ik moet me enkele maanden daarvoor bereid maken en ergens moedigheid vinden om naar de tandarts te gaan. En dan bel ik hem op. Dan maken we een afspraak maar ik ben altijd in het druk. Wanneer zal ik vrij zijn - als mijn tand zoveel pijn doet dat ik niet uit het bed kun opstaan. Dan ga ik naar de tandarts. En dat  is niet goed, ik weet dat, maar ja....
Toch, twee maanden geleden was ik naar mijn tandarts en hij zei dat mijn tanden volmaakt zijn en dat ik moet geen tand repareren. Ik was echt blij. 
Maar nu heb ik opnieuw problemen met mijn tand en ik moet opnieuw naar dokter gaan. Jaaaa ... Ik heb een afspraak met hem op donderdag gemaakt. Jupi, ik kan niet wachten :S Maar ik ga omdat ik weet dat ik beter zal zijn.

Ada Ciganlija

Gisteren was ik op Ada Ciganlija met mijn vader en sommige vrienden. De dag was zo mooi, dat weten jullie. Maar op Ada was eigenlijk ZO mooi omdat er niet zoveel mensen waren. Enkele kinderen/mannen/vrouwen wandelen, fietsen of in een cafe zitten. Maar bijna niemand was daar. Het was stil en zonder lawaai en het was heel, heel schoon. De kijk op het water en de natuur was mooier dan ooit tevoren en gisteren was mijn eerste dag op Ada Ciganlija dit jaar (omdat in juli moest ik studeren en niemand was hier in Belgrado, en in augustus was ik niet hier en in september wilde ik niet naar Ada gaan omdat er te veel mensen waren...) Maar nu... Nu is daar volmaakt. Niet te veel mensen, leuk weer (zonder regen), een beetje koud maar er is zon, perfect voor een wandeltje met vrienden. Na het wandeltje kunnen jullie in een cafe zitten en van gezellige sfeer en warme koffie genieten. En dat heb ik gedaan.

De dag van gisteren was heel mooie en gezellige dag, hoor!

Oorbellen

Ik ben een grote fan van oorbellen. Geen ketting, geen armband. Alleen van oorbellen. Ze zijn een fantastische detail die gezicht mooier maakt. Ze geven leven aan iemand die ze draagt. Ik denk niet dat elke vrouw oorbellen moet dragen maar als ze gatten in haar oren heeft, moet ze dat wel doen. Grote, kleine, van zilver, van goud, bijouterieën - om het even ! 

Ik draag altijd oorbellen: als ik op de faculteit ga, als ik op de markt ga, als ik met mijn vriendin wandel. Ik vind mezelf mooier als ik oorbellen heb en als ik ze vergeet te zetten, voel ik me heel vreemd, zoals iets op mij mist. Ze zijn heel belangrijk deel van mijn algemene uitzet.

Kus

Houden jullie van zoenen? Houden je het moment wanneer jullie lippen dichterbij komen; het moment wanneer je lippen samen beginnen te dansen. Het moment wanneer jouw maag een explosie van emoties voelt. Wanneer jouw hersens alleen maar over zijn lippen denken. 
Zijn ogen dichtbij jouw. Zijn neus raakt jouw. 
Zijn ogen zijn de eerste wat je ziet als je jouw ogen opent. 
Zijn perfect voorhoofd. 
Zijn godelijke ogen. 
Zijn haar. 
Je voelt zijn zoete, zachte lippen. Je voelt zijn adem. Je voelt hem. En hij voelt je. 

En dan...

De kus eindigt. 

Jammer...

:(

Wat te doen als je je triest voelt? 
Ah... 
Naar televisie kijken? Naar radio luisteren? Een goede film bekijken? Rennen misschien? Wandelen met je beste vriendin? Een boek lezen? Leren? Of alleen maar erover praten? 
Huilen? Zitten in een hoek en ernaar denken?? Voor de spiegel staan en glimlachen, wachten dat je stemming verbetert?
Ik doe alles ervan. Niet in ene dag, natuurlijk. 
Soms kijk ik naar grappige series. Soms lees ik boek. Soms huil ik. 
En soms probeer ik alleen maar niet ernaar te denken. Ik wacht dat triest gevoel weggaat. 
En dat is soms het makkelijkst. 
Het zwakst ook. 
Maar dat is op dat moment niet belangrijk. Het belangrijk is dat ik me ten slotte goed voelt...

Domme, mooie dag

... "Het was heel vroeg 's ochtends. Ik deed mijn ogen open. Ik zag groen boom voor mijn raam. Een vogel was erop. Zijn stem was zo mooi en kalm. Ik zag de hemel: blauw en breed. Zonder wolken. 

Ik stond op. Moeilijk en slaapdronken.  Mijn haar was slecht. Mijn lichaam was slecht. Mijn ogen deed pijn.

Ik kwam bij het raam. Ik was zo dichtbij het raam. Zo dichtbij die groene boom. Zo dichtbij die vogel die zang. Maar ik was ook zo ver. Zo ver.

Mijn koorts was hoog. Ik voelde me alsof een gevangene. Alleen. Ziek. Ah! Domme, mooie dag. Waarom moest hij vandaag zo mooi zijn?? 

Ik keerde terug. Naar het bed. Ik haatte dat bed dat mijn gevangenis was. Ik wilde uit gaan. Maar ik kon niet. Ik was zo slaapdronken. Ik wilde slapen. Ik viel in de slaap." ...

Oefening

Enkele weken geleden ging ik naar de rugarts. Hij zei dat mijn rug een beetje gebogen zijn. En ik ben heel boos omdat ik altijd oefeningen deed en ik altijd met sport bezig was. 

En nu heb ik gebogen rug. 

Maar ok. 

Ik ging naar de oefeningen voor mijn rug en ik ging er voor twee weken naartoe en nu moet ik thuis die oefeningen doen. Maar daar ligt het probleem in. Ik heb er niet genoeg tijd voor. Ik moet leren en lezen en huiswerken doen en daarom kan ik niet genoeg tijd voor mijn lichaam maken. Ik ben elke dag bijna drie uur aan het zitten en aan het studeren. En na ben ik soms te moe om iets te doen, naast slapen. Of alleen maar ontspannen.
Maar ik probeer elke dag IETS voor mijn lichaam te doen. Op de faculteit loop ik altijd de trap op. 

Wanneer ik thuis ga, ga ik nooit met een lift en als ik tijd heb, ga ik 1 station vroeger de bus af en dan ga ik te voet naar het huis. 

Dat is, voor nu, de enige manier waarop ik iets voor mijn lichaam en gezondeheid kan doen. 

Ik doe ook deze oefeningen voor mijn rug maar ik voel dat dat niet genoeg is. 

Maar meer tijd heb ik niet.

En vandaag de dag zijn er meer en meer mensen die niets voor zichzelf doen en dat is niet goed. Niet goed, hoor!

 

Heel interessante man

Ik heb een interessant nieuws op het internet gevonden - er bestaat een man in Ahmedabad, een stad in Indie, die 70 jaar niets gegeten en gedronke heeft. Ik dacht: "Hahaha, dat is onmogelijk!" Maar ik heb het hele artikel gelezen en ja, het is mogelijk. De onderzoekers die hem hebben gevonden houden hem nu in een ziekenhuis waar ze onderzoek erop doen - hij is al zes dagen zonder water en zonder eten. En hij is prima. De onderzoekers zijn verbaasd en ik ook. Dat is echt een ongelooflijk informatie. 
Onderzoekers kijken naar zijn hersens, zijn hart en bloed. Op die manier willen ze proberen een manier van overleven als een katastrofe gebeurt te vinden. 
Deze man zegt dat hij toen hij acht jaar was door God werd gezegend en vanaf toen hoeft hij niet  te eten en te drinken.

Stel je dat je zonder een chocolade of een koffie jouw leven doorbrengt.  Deze man weet niet wat hij mist! :) 

Meneer Monk :)

MONK. Hij is een voormalige politiedetective die zijn insigne en zijn pistool heeft verloren omdat hij heel vreemd is. Hij heeft obsessive-compulsive stoornis, claustrophobia, hij is bang van becteriën, hij heeft zoveel allergiën. Hij is even allergisch voor melk! Hij haat vuile dingen, hij moet altijd stofzuigen, zijn toilet moet altijd schoon zijn en niemand anders mag zijn toilet gebruiken. Als dat eigenlijk gebeurt, begint hij het op te ruimen totdat het toilet helemaal schoon opnieuw is. Hij houdt niet aan iemand hand geven. Als hij met iemand moet overhandigen, zoekt hij daarna altijd voor een zakdoek. Hij heeft een vrouwelijke assistent die altijd bij hem is. 

Hij had een vrouw die in een autobomaanslag omkomt en hij zoekt naar de misdadiger al acht jaar. Maar hij kan hem niet vinden. De één doel in zijn leven is om insigne terug te geven en de tweede is dat hij de moordenaar van zijn vrouw vindt. 

Ondertussen lost hij andere zaken op en hij vindt altijd een oplossing vóór iedereen. Hij helpt aan detective Stolemajer om alle zaken op te lossen. Hij is de slimste detective die alles ziet en al de details opmerkt. Hij is grappig en interessant en ik geniet ervan terwijl ik ernaar kijk.

...............................

..."Hij denkt over het leven. Hij denkt over zijn leven. Over mensen. Over mensen in zijn leven. Over dingen. Over belangrijke dingen. Maar meestal denkt hij over dingen die helemaal niet belangrijk zijn. 

En wat er dan gebeurt? 

Zijn leven gaat. Heel langzaam. Saai. Gaat.... Zoals deze puntjes. 

En wat doet hij? 

Niets.

 Hij is depresief. Hij is triest. Hij is niet blij. En hij is niet gelukkig. Hij is paradoxaal. Hij is pesimistisch... Maar! Hij kijkt naar het leven en naar de wereld optimistisch.

Is hij normaal??

Hoe kan hij dat doen?

Waarom doet hij dat?

Waar ging de logica?

Hij wil iets. Hij wil dat deze wanhoop stopt. Hij wil dat deze wanhoop wegslinkt.
 Hij wil dat hij uit deze wanhoop weggaat. Hij wil zijn glimlach terug!!!! Hij wil... " .....

Nu

Oh mijn God, vandaag heb ik geeeeen inspiratie :) Er waren veel thema's op die blog, moet ik zeggen. Ik moet toegeven dat mensen veel goede ideeën hebben.En daarom heb ik nu geen insiratie.

... hm... Vandaag zal ik over nu schrijven. Ik was 's morgens op oefeningen voor mijn rug, dus ben ik nu in pijn, mijn rug-spieren zijn niet gewend aan zoveel oefeningen, en die oefeningen zijn heel moeilijk, hoor! Maar NU ben ik vóór mijn computer. Ik las de mail van Mirko dat we vandaag geen les bij hem hebben. Dus ik besliste dat ik nu een blog schrijf omdat ik later geen tijd zal hebben, omdat we wel les bij Tamara hebben. En omdat ik er kracht alleen voor bezit. En ik drink nu koffie met melk. Mijn vader heeft me een koffie gemaakt, zonder zuiker, by the way, maar dat is niet belngrijk. En ik eet chocolade :) mmmm... lekker :) Dat is mijn favorite combinatie - turkejse koffie met zwarte chocolade. 

En nu zal ik naar bed gaan om een beetje te liggen en mijn spieren te ontspannen.

Wat te doen? Wat te doen?

Als je in een vreemde sutuatie bent en als je niet zeker bent wat te doen-wat doe jij? 

Ben je ooit in die situaties? 

Bijvoorbeeld: Je gaat door de straat, zorgt jouw zorgen, denkt over niets en... bang! Je raakt een lantaarnpaal. Tip-er zijn veel mensen rond jou. Ze beginnen, natuurlijk, te lachen. En jij? Natuurlijk begin je te blozen. Maar zal je ook beginnen te lachen of zal je je blozend uit de voeten maken? Wat zou je doen? 

Ik zou beginnen te lachen. Ik zou opstaan. En ik zou met waardigheid weggaan. 

Maar dat is helemaal niet mooie situtaie waarin je kan bevinden. 

Er bestaan zoveel soortgelijke situaties en man mag zich niet slechte voelen. Het is niet behoorlijk maar.... stront gebeurt. Het is niet het eind van de wereld. Dat moet voorbij je blijven omdat je de hele dag voor je hebt. Dus geniet ervan !!  En denk niet aan verleden. 

De morgen en de middag

Ik hou van morgen. Wanneer ik vroeg in de morgen opsta, kan ik zoveel dingen doen. Heel meer dan als ik rondom tien of elf uur opsta. Of drie... 's middags.
Ik weet dat mensen in het algemeen niet van vroeg-opstaan houden, maar de dag is 's morgens mooier. En de dag duurt langer. De morgen is volmaakt voor verplichten. En wanneer je met jouw verplichten afdoen bent, dan heb je het restant van de dag voor ontspanning. 
Ik sta rondom zeven uur op (te vroeg voor meesten), bijna elke dag. En dan doe ik zoveel dingen af. En ook heb ik 's morgens meer concentratie dan 's middags. De middag is het deel van de dag wanneer ik kan slapen of naar de stad gaan om mijn vrienden te zien. Of ik prepareer me voor de nacht en voor een feestje.
De middag is perfect voor mezelf.
En de beide delen van de dag zijn mooi en ze hebben hun voordelen en nadelen. Maar ik hou van morgen meer omdat mijn morgens met koffie begonnen en een koffie is 's morgens meer lekker dan 's middags. 




 

Technologie, ccc?

We kunnen vandaag alles dankzij de computer doen: praten met onze vrienden die in het buitenland wonen, alles op het internet vinden, mooie foto's voor onze bureaucomputer vinden, onze foto's met onze vrienden zetten. Maar het feit dat de computer vandaag alles is. Een mens kan zich geen dag zonder computer verbeelden. Hij kan zich zelfs geen dag zonder mobiel telefoon verbeelden. En waroom is dat zo? De technologie is z'n grote macht en zonder ze denk ik dat het leven vandaag bijna onmogelijk is. En dat is op een vreemde manier heel triest. We zijn allemaal slaven van technologie. Zoveel mensen kunnen niet uit hun huis zonder mobiel telefoon gaan.  En als ze dat doen, moeten ze meestal naar huis teruggaan omdat ze zonder het niet  kunnen functioneren. De computer is een fantastische ding en zonder hem is het leven in eenentwintigste eeuw niet mogelijk. Maar dankzij computers en mobiele telefonen werden relaties in maatshappij heel kouder dan vroeger. En het is op ons alleen dat onze relaties goed onthouden en altijd tijd voor alles vinden.

Mooi weer

Uiteindelijk kwam het mooie weer. De zon is niet altijd zichtbaar, maar ik kan hem voelen. Het is warmer dan vorige dagen. 

Het weer is mooi. Uiteindelijk!!! Ik ben zo blij. En ik denk dat mensen blijer zijn wanneer het weer mooi is. Iedereen lacht. En iedereen is vrolijk. En iedereen heeft zin in alles: in wandeling, in sport, in het praten met hun vrienden. Ze leveren hun handschoenen en hoofddeksels en ze gaan uit om verse lucht te ademen. De dagen zijn langer in het laatst paar dagen. Dat is fantastisch. 

En het nieuwe semester begint. Nieuwe verplichten en nieuwe uitdagingen komen voor. En wanneer het weer mooi is, is het alles makkelijker. Mensen zijn er bereider voor. Wanneer de dag langer is, kunnen mensen meer dingen doen. En met meer enthousiasme. En met grotere succes. En dat is ook fantastisch. :)