Ik was 's morgens op de markt geweest, dus in Mirijevo, en op elke
hoek waren mensen uit verschillende partijen die gewone mensen,
duidelijk, besluipen. Ze wachten in stilte en dan komen ze onverwacht
tegen jou en ze vragen je of je voor hun partij wil stemmen, of alleen
of je jouw handtekening op de papier wil zetten. Bah.... ik weet dat dat
hun baan is maar in hemelsnaam.... dat vind ik irritant.
Iedereen
heeft iets slims te zeggen, iedereens ideeën zijn het best, maar
niemand doet iets goeds. Het is zo makkelijk woorden uit te spreken maar
als men iets moet doen dan is iedereen dom en onbekwaam. Als ik al de
prospecten voor partijen lees, is alles zo perfect: meer werkplaatsen,
betere toekomst voor jonge mensen etc. Een ding is duidelijk-niemands
toekomst is zeker. En dat is iets wat niemand uitspreekt.
En nog een ding gebeurde 's morgens. Een man met kaartjes voor kinderen
zonder huis kwam tegen me en hij wilde .... geld. De wereld van vandaag
is zo paradoxaal.
Maar ik moet zeggen dat die mensen helemaal niet dom zijn, saai wel,
maar dom niet. Ze kwamen op de markt waar iedereen geld zeker heeft en
waar meestal oude mensen zijn die de goede tijd van Tito nog herinneren
en daarom zullen ze hun handtekening op elke plaat zetten.