Copy. Paste.

"Ik voel me alsof ik tussen twee wereld ben. Ik voel me vreemd... zonder inspiratie, zonder motivatie, zonder innerlijke motivatie, eigenlijk. 

Ik voel me.... leeg. Zonder emoties. 

Ik ben moe. 

Depressief. 

Nerveus! 

Dat maakt me nog nerveuzer. 

Dat maakt me boos. 

En dat is de oorzaak van mijn slechte stemming. 

Hulpmiddelen voor betere stemming: Ik ga wandelen. Help het niet.

Ik kijk naar een (goede?) film. Help het niet. 

Ik begon met een (goed?) boek te lezen. Help het niet. 

Er is geen hulp voor mij. 

Wanhoop!!! 

Huil. 

Stilte. 

Nieuwe dag. 

Wat meer te schrijven, het is al makkelijker alleen... Copy. Paste.

."

 

Deze sneeuw is saai. -_-

Ik heb geen wens om 's morgens op te staan. Elke keer als ik mijn ogen open doe, zie ik deze witte scheiße en dat maakt me boos/depresief/triest. Het is zelfs niet gezellig. Geen knusheid, geen warmte, geen mooiheid. Het is zelfs niet meer romantisch. Alleen koudheid en witheid. Wind, sneeuw. -_- Bah.

Als ik naar de winkel moet gaan, is dat een dood voor mij. Vijf lagen kleren, lange kousen, korte kousen, nog kousen, schoenen voor sneeuw, sjaal, handschoenen, hoed, jas.... Bah, ik heb geen wens meer uit te gaan. 

Ik heb altijd een wens iets te doen. Altijd. Maar deze week is die wens verdwijnen. Ik wil mijn wens om alles te doen terug. Ik wil dat deze sneeuw weggaat. Hij is saai en helemaal niet interssant. Ik wil zomer en zon. Is dat te veel??

Teleurstelling. Is herstel mogelijk?

Als men aan al de mensen in zijn leven denkt, goede mensen, slechte mensen en die die echt neutraal zijn, beseft hij dat er veel teleurstelling in waren. Van al de kanten. Maar als een slechte persoon men pijn doet, is het herstelbaar. Als een neutrale persoon dat doet, is dat neutraal, nee? Die mensen komen leven binnen en gaan uit, en dat is hoe het zou moeten zijn.

Dat, wat echt moeilijk is, is het moment wanneer men beseft dat een goede persoon, die belangrijk voor hem was, een teleurstelling heeft veroorzaakt. De wereld van hem is op dat moment zwart en moeizaam en dat is zeker pijnlijk. 

Is het mogelijk na dat moment opnieuw een normaal verhouding met die persoon te hebben? Kan men zonder treurige gevoelens in die relatie opnieuw binnen te gaan? Gevoelens aan de kant te zetten? Lachen met die persoon alsof nooit niets is gebeurt? Dus, die persoon (hij/zij) was een vriend, een goede vriend van hem, en nu... is het alles af? Bestaat er een oplossing, een machine die men alles vergeet maakt? Of is de tijd de enige en de beste vriend in die situatie? Is de devies vergeet en vergeef ooit in zo'n situatie mogelijk?