Elk jaar tijdens mijn zomervakantie ga ik naar Ulcinj. Ulcinj is een kleine stad in Montenegro. Daar heb ik een huis en daar wonen mijn broer en mijn tanten. Het is een mooie stad en ik heb er veel vrienden. Wanneer ik ernaar ga, blijf ik daar rond twee maanden. Ik mag niets betalen omdat ik met mijn familie ga. Dat lijkt alsof ik in Belgrado ben, alleen maar ik ga naar de zee en word bruin door de zon. En het is mooier. Daar zijn erg mooie stranden en ik hou van Ulcinj want ik ga er al twintig jaar. Hij is als mijn andere woonplaats.
Het is geen stad waar je elke nacht kan uitgaan. Maar het is een stad waar je kan ontspannen en rustig worden. Daarom hou ik er zoveel van. Natuurlijk, er zijn veel cafes dichtbij een strand waar je met jou vrienden kan zitten.
De mooiste zonsondergang is op het Grote strand en Ada Bojana. Het Grote strand is twaalf kilometer lang en overdekt met zand. En het zand is zo murw en verzachten. En wanneer ik erover wandeel, is dat gevoel toverachtig. De zee is soms kalm en soms ruw. Zo magisch...
Sommige mensen hebben nooit van Ulcinj gehoord en sommigen, als ik, gaan daar elk jaar.
Als ik in juni al de examen geef, ga ik opnieuw in Ulcinj. En dat is mijn inspiratie.
Нема коментара:
Постави коментар