Elk jaar tijdens mijn zomervakantie ga ik naar Ulcinj. Ulcinj is een kleine stad in Montenegro. Daar heb ik een huis en daar wonen mijn broer en mijn tanten. Het is een mooie stad en ik heb er veel vrienden. Wanneer ik ernaar ga, blijf ik daar rond twee maanden. Ik mag niets betalen omdat ik met mijn familie ga. Dat lijkt alsof ik in Belgrado ben, alleen maar ik ga naar de zee en word bruin door de zon. En het is mooier. Daar zijn erg mooie stranden en ik hou van Ulcinj want ik ga er al twintig jaar. Hij is als mijn andere woonplaats. Het is geen stad waar je elke nacht kan uitgaan. Maar het is een stad waar je kan ontspannen en rustig worden. Daarom hou ik er zoveel van. Natuurlijk, er zijn veel cafes dichtbij een strand waar je met jou vrienden kan zitten. De mooiste zonsondergang is op het Grote strand en Ada Bojana. Het Grote strand is twaalf kilometer lang en overdekt met zand. En het zand is zo murw en verzachten. En wanneer ik erover wandeel, is dat gevoel toverachtig.De zee is soms kalm en soms ruw. Zo magisch... Sommige mensen hebben nooit van Ulcinj gehoord en sommigen, als ik, gaan daar elk jaar. Als ik in juni al de examen geef, ga ik opnieuw in Ulcinj. En dat is mijn inspiratie.
De vrije tijd is de mooiste tijd en mensen houden erveel van. En in hun vrije tijd doen mensen verschillende dingen. Sommigen gaan sport doen. Sommigen gaan uit. Sommigen blijven thuis. Ik? Ik doe alles en nog wat. Ik studeer. Ik ga dansen. Soms ga ik met mijn vrienden uit (maar niet zo vaak). Maar het meest geniet ik ervan om boeken te lezen. En ik kan tijdens 1 maand meer dan tien boeken lezen (bovendien studeren en andere plichten). Ik ben een grote romanticus en ik hou van boeken die een happy end hebben. Ik vervloei wanneer de afstand mooi is. En anderzijds hou ik van andere soorten, zoals alle boeken die Agatha Christie heeft geschreven. Of "De Schaduw" van Neil Jordan. Het is een verhaal dat met de executie van hoofdpersoon begint. Het is heel zwarthaldig maar het boek is boeiend. En natuurlijk, het boek van Khaled Hosseini "De Vliegeraar". Dat is het beste boek dat ik gelezen heb. Het verhaal vertelt over Amir en Hassan, twee jongetjes die samen zijn opgegroeid. En Hassan is een Hazara en niemand houdt van hem. Behalve Amir. Het is vol van gevoel en opwinding. Hassan is mijn lievelings figuur in het boek. Ik was zes keer aan het huilen, terwijl ik het boek aan het lezen was. Het is heel droevig maar, ook, het prachtige uitvlucht die onvergetlijk is. Er zijn veel boeken meer die dat gevoel aan me vertrekken. Ik hou van goede boeken en ik heb altijd tijd om ze te lezen.
Heb jij ooit gewild dat jij op een andere plaats bent waar niemand je kan vinden? Waar het verband met realiteit verdwijnt. Waar je alleen bent. Waar je kalm bent. Waar je zich niet over de mening van anderen zorgen maken. Waar alles is mooi en waar de muziek van lachen en goed kuur je nalopen. Voor mij is dat het dansen. Dansen! Na een moeilijke dag kleed ik een zwart elegant kleedje aan. Ik zet mijn dansschoenen aan. Ik maak een perfecte knot. En mijn problemen vliegen af. Ik ga in de massa staan die al de tijd lacht. Ik hoor niets behalve miziek en ritme en problemen vliegen achter de deur weg. Op het volgende moment ben ik in het centrum van het podium en mijn benen dansen alleen. Mijn gedachten zijn positief. Mijn handen zijn vacant. Ik ben vacant. Ik voel alsof ik op mijn territorium ben. Ik vlied over het podium. Mijn danspartner geeft me leiding en ik denk over niets. En na een gezellige avond ben ik zo blij en gerelaxerd. Ik kom thuis en dan weet ik waarom ik van dansen zoveel hou. Het is een perfecte mannier om jou zorgen te vergeten.
