..... het eind

Dit is de laatste week van mijn vierde jaar. Gisteren was de laatste vrijdag en dit is mijn laatste blog. Ik voel geen triest, ik voel geen opluchting. Ik heb maar nog duizend verplichten en misschien nog een jaar van master studie. Maar wat mijn colleges betreft is dat dat. Hopelijk. Ik heb examens en net pas dat periode zal het een echt eind komen. Tot dan moet ik nog leren en lezen.

Ik zal sommigen missen, sommigen niet. En dat geldt voor iedereen. In ieder geval had ik een mooie tijd met mijn collega's en op mijn faculteit gehad. Examenperiode is dichtbij en daarmee ook vakantie en ontspanning. En ik geloof net pas dat periode komen de echte verplichten voor. Maar tot dan.....is er nog tijd :)

Duizend ideeen gaan mijn hoofd door. Ik denk over liefde, verplichten, vertrouw, relaties, kunst, televisie, series en films, boeken enz. En ik wil over iets schrijven maar ik ben zo moe. Ik ben slaperig de hele dag, vanaf 's morgens tot nu toe. En ik heb een idee maar ik ben machteloos om iets erover te schrijven. Ik kijk naar mijn bed en nu is het de enige ding waar ik wil naartoe gaan. De slechtste ding is dat dat ik voor Heidi haar test moet leren. Morgen is een test. Morgens 's morgens. Jej voor mij . . . . . 
Ik ga studeren en dan slapen. Dag!

Onze films

Ik heb weinig Servische drama en triller films bekeken. of beter: ik heb veel Servische drama en triller films bekeken maar alleen tot het half. Ik heb daar geen echte reden voor. Ik vind sommige van onze films moeizaam en de thema's zijn altijd , over oorlog, dood, moord, ze zijn vol van bloed en geweld. Ze zijn zo realistisch en elk thema dat er zich in bevindt, is 100 % mogelijk in het echte leven. Nog beter, dat thema gebeurt wel in het echte leven.  Dat deel vind ik volmaakt, hoe realistischer, hoe beter. Onze producenten hebben geen probleem om de waarheid op de scherm te plaatsen. Mensen krijgen de inzicht in sommige dingen die ze niet wisten, bv. hoe functioneert het hoofd van een moordenaar of hoe functioneer dingen in een criminele groep.

Ik weet niet waarom, misschien is het een soort van het weggaan van de waarheid, maar als het over moeizame thema's gaat, kijk ik liever naar Amerikaanse films... Onze zijn  te realistisch, en hun zijn altijd vol van drama en dan weet je onmiddellijk dat het niet echt zo is. 

Maar ik vind onze komische films perfect. Amerikaanse zijn  ook grappig maar opnieuw dramatisch... in hemelsnaam. Onze zijn  realistisch, ze gaan over thema's die elke dag gebeuren, over mensen en hun nadelen maar op een grappige, naive manier die niets maar grappig en interessant kan zijn. Mrtav 'ladan, Lajanje na zvezde, Balkanski špijun zijn bv. prachtige films die altijd grappig zal zijn.

Saaie mensen

Ik was 's morgens op de markt geweest, dus in Mirijevo, en op elke hoek waren mensen uit verschillende partijen die gewone mensen, duidelijk, besluipen. Ze wachten in stilte en dan komen ze onverwacht tegen jou en ze vragen je of je voor hun partij wil stemmen, of alleen of je jouw handtekening op de papier wil zetten. Bah.... ik weet dat dat hun baan is maar in hemelsnaam.... dat vind ik irritant. 

Iedereen heeft iets slims te zeggen, iedereens ideeën zijn het best, maar niemand doet iets goeds. Het is zo makkelijk woorden uit te spreken maar als men iets moet doen dan is iedereen dom en onbekwaam. Als ik al de prospecten voor partijen lees, is alles zo perfect: meer werkplaatsen, betere toekomst voor jonge mensen etc. Een ding is duidelijk-niemands toekomst is zeker. En dat is iets wat niemand uitspreekt. 

En nog een ding gebeurde 's morgens. Een man met kaartjes voor kinderen zonder huis kwam tegen me en hij wilde .... geld. De wereld van vandaag is zo paradoxaal. Maar ik moet zeggen dat die mensen helemaal niet dom zijn, saai wel, maar dom niet. Ze kwamen op de markt waar iedereen geld zeker heeft en waar meestal oude mensen zijn die de goede tijd van Tito nog herinneren en daarom zullen ze hun handtekening op elke plaat zetten.

Foto's

In de tijd van computers en digitalisering zijn de niet-digitale dingen ouderwets geworden. Maar is dat echt zo goed? Er zijn vandaag de dag allerlei soorten computers, en dat is fantastisch. Op die computers staat alles, van foto's met vrinden tot de belangrijkste dingen voor een man, documenten, programs, baan-dingen enz. Niemand kan zonder een computer leven.

Maar ik zal op foto's  blijven staan. Volgens mij zijn de foto's die gemaakt zijn mooier dan die op de computers. Natuurlijk, als je een foto wil hebben dan ga je naar de foto winkel en je maakt een. Maar vroeger, dus, veel jaren geleden bestonden computers niet en toen bestond alleen camera's en foto's die gemaakt kunnen worden. En die mensen van toen leefden heel mooi, ja, met zo'n foto's en zonder computers.

Ik heb veel foto's op mijn computer, en dat is alles in orde... maar hoe dan ook vind ik mooier als ik mijn foto album neem, en dan kan ik mijn foto's raken. 

?

Dat is een soort regel dat mannen regelmatig viezer dan vrouwen zijn. Dus ze maken hun kamer schoon niet, ze leveren hun kleren achter ze. Op de vloer. Ze leveren hun schoenen in het midden van de kamer, zodat je zeker over ze zal strompelen. Maar... is dat echt een regel? Dat ze regelmatig altijd vies zijn?

Ik weet zeker dat mannen die netjes houden bestaan wel. En het feit dat veel vrouwen heel, maar heeeeel vies kunnen zijn, kan helemaal niet verwaarloosd zijn. Ik moet toegeven dat mijn kamer soms (inderdaad zelden, maar dat gebeurt wel) vuiler dan andere dagen is. Maar dat is tijdens examenperiode bv. Dan lijkt mijn kamer alsof een bom er is gevallen. Kleren op het bed tijdens de dag, kleren op de tafel tijdens de nacht. Maar, ik maak heel spoedig mijn kamer opnieuw schoon. Ik kan niet in die omgeving slapen of studeren. 

Dus ik begrijp helemaal niet mensen, dus zowel mannen als vrouwen die bv. hun kamer niet schoonmaken. Hoe kunnen ze in een chaos leven/wonen/studeren/slapen? Dat is hun ruimte in het huis. Het kan helemaal niet waar zijn dat mensen zich beter voelen in een vuile dan in een schone ruimte.

iNSPIRATIE

Waar kan men inspiratie vinden? 

Momenteel heb ik een groot probleem met de inspirtaie over mijn thema voor deze blog. Eigenlijk ben ik in het grote drukte en mijn hersenen zijn in de stad, op het huiswerk en op de andere verplichten die me aan het wachten zijn. Daarom heb ik geen tijd om te zitten, te denken, te ontspannen, te schrijven. Een isnpirate te vinden. Geen tijd!!! Alert, alert. 

Ik ben de hele dag in een soort van ruzie, in mijn hoofd, want ik heb nog duizend dingen tot het eind van de dag te beeindigen en ik heb de hele tijd een gevoel dat ik er geen tijd voor zou hebben. Natuurlijk, aan het einde van de dag zie ik wel dat ik zonder reden alles snel gedaan heb. Maar dat verandert het feit niet dat ik nog geen inspiratie voor deze blog heb gevonden. 

Daarom schreef ik deze domheid over een inspiratie die verdwijnen is en vandaag zal ze niet terugkomen.