26. мај 2012.

..... het eind

Dit is de laatste week van mijn vierde jaar. Gisteren was de laatste vrijdag en dit is mijn laatste blog. Ik voel geen triest, ik voel geen opluchting. Ik heb maar nog duizend verplichten en misschien nog een jaar van master studie. Maar wat mijn colleges betreft is dat dat. Hopelijk. Ik heb examens en net pas dat periode zal het een echt eind komen. Tot dan moet ik nog leren en lezen.
Ik zal sommigen missen, sommigen niet. En dat geldt voor iedereen. In ieder geval had ik een mooie tijd met mijn collega's en op mijn faculteit gehad. Examenperiode is dichtbij en daarmee ook vakantie en ontspanning. En ik geloof net pas dat periode komen de echte verplichten voor. Maar tot dan.....is er nog tijd :)



17. мај 2012.

Duizend ideeen gaan mijn hoofd door. Ik denk over liefde, verplichten, vertrouw, relaties, kunst, televisie, series en films, boeken enz. En ik wil over iets schrijven maar ik ben zo moe. Ik ben slaperig de hele dag, vanaf 's morgens tot nu toe. En ik heb een idee maar ik ben machteloos om iets erover te schrijven. Ik kijk naar mijn bed en nu is het de enige ding waar ik wil naartoe gaan. De slechtste ding is dat dat ik voor Heidi haar test moet leren. Morgen is een test. Morgens 's morgens. Jej voor mij . . . . . 
Ik ga studeren en dan slapen. Dag!

9. мај 2012.

Onze films

Ik heb weinig Servische drama en triller films bekeken. of beter: ik heb veel Servische drama en triller films bekeken maar alleen tot het half. Ik heb daar geen echte reden voor. Ik vind sommige van onze films moeizaam en de thema's zijn altijd , over oorlog, dood, moord, ze zijn vol van bloed en geweld. Ze zijn zo realistisch en elk thema dat er zich in bevindt, is 100 % mogelijk in het echte leven. Nog beter, dat thema gebeurt wel in het echte leven.  Dat deel vind ik volmaakt, hoe realistischer, hoe beter. Onze producenten hebben geen probleem om de waarheid op de scherm te plaatsen. Mensen krijgen de inzicht in sommige dingen die ze niet wisten, bv. hoe functioneert het hoofd van een moordenaar of hoe functioneer dingen in een criminele groep.
Ik weet niet waarom, misschien is het een soort van het weggaan van de waarheid, maar als het over moeizame thema's gaat, kijk ik liever naar Amerikaanse films... Onze zijn  te realistisch, en hun zijn altijd vol van drama en dan weet je onmiddellijk dat het niet echt zo is. 
Maar ik vind onze komische films perfect. Amerikaanse zijn  ook grappig maar opnieuw dramatisch... in hemelsnaam. Onze zijn  realistisch, ze gaan over thema's die elke dag gebeuren, over mensen en hun nadelen maar op een grappige, naive manier die niets maar grappig en interessant kan zijn. Mrtav 'ladan, Lajanje na zvezde, Balkanski špijun zijn bv. prachtige films die altijd grappig zal zijn.