Kus

Houden jullie van zoenen? Houden je het moment wanneer jullie lippen dichterbij komen; het moment wanneer je lippen samen beginnen te dansen. Het moment wanneer jouw maag een explosie van emoties voelt. Wanneer jouw hersens alleen maar over zijn lippen denken. 
Zijn ogen dichtbij jouw. Zijn neus raakt jouw. 
Zijn ogen zijn de eerste wat je ziet als je jouw ogen opent. 
Zijn perfect voorhoofd. 
Zijn godelijke ogen. 
Zijn haar. 
Je voelt zijn zoete, zachte lippen. Je voelt zijn adem. Je voelt hem. En hij voelt je. 

En dan...

De kus eindigt. 

Jammer...

:(

Wat te doen als je je triest voelt? 
Ah... 
Naar televisie kijken? Naar radio luisteren? Een goede film bekijken? Rennen misschien? Wandelen met je beste vriendin? Een boek lezen? Leren? Of alleen maar erover praten? 
Huilen? Zitten in een hoek en ernaar denken?? Voor de spiegel staan en glimlachen, wachten dat je stemming verbetert?
Ik doe alles ervan. Niet in ene dag, natuurlijk. 
Soms kijk ik naar grappige series. Soms lees ik boek. Soms huil ik. 
En soms probeer ik alleen maar niet ernaar te denken. Ik wacht dat triest gevoel weggaat. 
En dat is soms het makkelijkst. 
Het zwakst ook. 
Maar dat is op dat moment niet belangrijk. Het belangrijk is dat ik me ten slotte goed voelt...